Nas serwis opisuje dla lekarzy weterynarii zdjęcia RTG małych zwierząt: psów i kotów
Zdjęcia przyjmujemy tylko i wyłącznie w formacie DICOM (.dcm). Opisujemy jeden obszar, do którego mogą państwo dołączyć do 15 projekcji. Oferujemy 2 rodzaje badań do 48 godzin i do 72 godzin. W praktyce przypadki opisywane są w ciągu 3 do 10 godzin w zależności od wybranej opcji.
Nasi lekarze zinterpretują twoje badanie i sporządzają szczegółowy opis nadesłanych zdjęć RTG zwierząt. W momencie wysyłania zdjęć prosimy o historię pacjenta, objawy kliniczne i sugestie lekarza prowadzącego. Pozwala nam to uzupełnić opis o diagnostykę różnicową. W uwagach do lekarza prowadzącego podpowiadamy, jeśli widzimy błędy w pozycjonowaniu lub doborze parametrów naświetlania, co zrobić by zdjęcia były lepsze.
Opis, interpretacja radiogramu przesyłana jest na państwa adres e-mailowy, zwykle w formie pliku PDF, w ciągu wybranego przez państwa czasu. Nasz serwis zapewnia szybki, profesjonalny i dokładny opis radiogramów dla lekarzy weterynarii, dzięki czemu mogą państwo skutecznie leczyć swoich pacjentów.
Radiografia weterynaryjna odgrywa niezwykle istotną rolę jako metoda diagnostyczna w medycynie weterynaryjnej. Analogicznie jak w medycynie ludzkiej, radiografia w medycynie weterynaryjnej jest wykorzystywana do badania układu kostnego, jak i tkanek miękkich u zwierząt. Za pomocą radiografii weterynaryjnej można zidentyfikować wiele schorzeń i problemów zdrowotnych zwierząt, takich jak złamania, zmiany nowotworowe, procesy zapalne, czy obecność ciał obcych.
Realizacja radiografii weterynaryjnej wymaga specjalistycznego sprzętu, wśród którego znajdują się aparat rentgenowski, detektor promieni X, oraz stół do pozycjonowania pacjenta. Najczęściej wykorzystywaną formą radiografii weterynaryjnej jest cyfrowa radiografia bezpośrednia (DR), która umożliwia szybszą i dokładniejszą diagnostykę. Proces diagnostyczny obejmuje elektroniczny pomiar przenikalności promieniowania X przez ciało zwierzęcia, a następnie konwersję tego sygnału na plik cyfrowy, który można analizować na monitorze.
Opis i interpretacja radiogramu stanowią kluczowe elementy procesu diagnostycznego. Doświadczeni lekarze weterynarii z naszego zespołu analizują przesłane zdjęcia i sporządzają szczegółowy opis, uwzględniając anamnezę pacjenta, objawy kliniczne i zalecenia lekarza prowadzącego. Dodatkowo, nasz serwis doradza lekarzom prowadzącym, jeśli zauważą nieprawidłowości w pozycjonowaniu lub doborze parametrów naświetlania, i sugerują korekty, by uzyskać jak najwyższej jakości zdjęcia.
Wysoka jakość wykonanych zdjęć i ich precyzyjna interpretacja są kluczowe dla postawienia prawidłowej diagnozy i określenia odpowiedniego planu leczenia. Dlatego, jeśli potrzebujesz wykonania zdjęć RTG swojemu pacjentowi, warto skorzystać z profesjonalnego serwisu radiografii weterynaryjnej.
Musimy pamiętać, że radiografia ma też swoje ograniczenia. Istnieje ogromna zmienność osobnicza i częste nakładanie się na siebie struktur/tkanek w jednym polu widzenia. Nieprawidłowości wykryte na radiogramie mogą być spowodowane wcześniejszą chorobą lub mogą nie mieć znaczenia klinicznego. Obraz RTG jest statyczny (w przeciwieństwie do choroby), ale w tym wypadku powtórna lub seryjna radiografia wykonana po pewnym czasie może dostarczyć dodatkowych informacji. Radiografia rzadko pozwala ocenić funkcję narządu np. serce, które jest normalnej wielkości może być w stanie niewydolności (jednak dowody na przekrwienie żył płucnych lub wzór pęcherzyków okołownękowych wskazujący na obrzęk płuc pozwalają na postawienie diagnozy zastoinowej niewydolności serca). CT i rezonans magnetyczny (MRI) mogą wykazać znakomity kontrast w obszarach, które nie są dobrze obsługiwane przez radiografię, takich jak mózg i rdzeń kręgowy. Jednak rozdzielczość radiografii cyfrowej może być lepsza niż CT i MRI i jest doskonała do zapewniania przeglądu dużych obszarów ciała, takich jak klatka piersiowa i brzuch, a także informacji strukturalnych ze szczególnym uwzględnieniem układu kostnego. Dodatkowym plusem radiografii jest to, że tkanki o szerokim zakresie atenuacji mogą być widoczne wyraźnie na tym samym obrazie (np. kości i tkanki miękkie oraz grubsze i cieńsze obszary na ciele pacjenta). Wyświetlanymi obrazami można manipulować (powiększyć obraz i zmienić skalę szarości w celu zwiększenia wrażliwości). Radiografia jest metodą szybką (krótki stres dla pacjenta i szybko otrzymany wynik), względnie prostą w obsłudze. Obraz można przechowywać w dowolnym miejscu w gabinecie, oglądać na kilku ekranach jednocześnie i łatwo wysyłać w formie cyfrowej (do specjalisty, właściciela, publikacji itp.) Sprzęt do RTG jest tańszy niż do tomografii komputerowej, a samo wykonywanie zdjęć RTG jest dla lekarza weterynarii bardzo opłacalne.
Celem wykonania zdjęcia rentgenowskiego jest uzyskanie obrazu, który dokładnie przedstawia anatomię pacjenta bez zniekształceń lub nieostrości, ma dobry kontrast, jest wysokiej jakości oraz pozbawiony artefaktów. Dlatego ważne jest przygotowanie pacjenta (czysta sierść, zdjęcie obroży/kołnierza, często sedacja), prawidłowe pozycjonowanie (kliny i rynienki przezierne dla promieni rentgenowskich, worki z piaskiem, opaski linowe) oraz prawidłowe parametry ekspozycji. Nieprawidłowe ustawienie współczynników miliamperowosekundowych (mAs) i kilonapięciowych (kV) może prowadzić do uzyskania obrazu o słabym kontraście. Przy doborze współczynników ekspozycji pomaga zasada 15%. Gdy zwiększymy kV o 15%, to w celu zachowania równowagi gęstości radiograficznej, mAs zmniejsza się o połowę (np. jeśli mamy ekspozycję 50 kV i 10 mAs, to zwiększenie kV do 57 lub zmniejszenie mAs do 5 powoduje podobne zaciemnienie zdjęcia). Ważne jest również używanie odpowiednich znaczników do ułatwiania pomiarów lub znakowania stron.
Coraz częściej wykorzystywaną techniką w przychodniach weterynaryjnych jest fluoroskopia. Generuje ona obrazy za pomocą promieni rentgenowskich, ale wynik widzimy w postaci obrazu w czasie rzeczywistym. Jednostka fluoroskopowa składa się z ramienia C, które można obracać osiowo lub strzałkowo wokół stołu. Daje to możliwość oceny wewnętrznej struktury ciała, a nawet funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Fluoroskopia może być konieczna, aby wykazać przepuklinę występującą okresowo („przepuklinę wślizgową”) czy zapadalność tchawicy. Jest nieocenioną pomocą przy zabiegach chirurgicznych i ortopedycznych, dlatego jej popularność z biegiem lat będzie najprawdopodobniej wzrastała.